Puno en het Titicacameer

Puno wordt vaak omschreven en ervaren als een stad waar je eigenlijk zo snel mogelijk weer door moet. Het enige waar je (grofweg genomen) voor naar Puno gaat is 1) een bezoek aan het Titicacameer, 2) op doorreis van Arequipa naar Cusco, of 3) de verbinding over land naar Bolivia. In ons geval was het een bezoek aan het Titicacameer.

Het Titicacameer...

… is het hoogst gelegen commercieel bevaarbare meer ter wereld (3.812 meter boven zeeniveau). Is het mooi? Het is gewoon een meer. Maar aangezien het zo enorm is, heb je niet direct het gevoel dat je op een meer bent, afgezien van het riet wat er in staat. Van het riet worden eilandjes gemaakt, waarop mensen wonen (de Uros-bevolking). Deze manier van wonen is ooit in de 16^e eeuw ontstaan toen de Uros-bevolking de Inca’s ontvluchtten. Ze wilden niet ingezet worden als “slaven” in de zilvermijnen en zochten hun heil op het meer. Van oorsprong leefde de Uros-bevolking van de visserij. Hedendaags is dit samen met toerisme ook de belangrijkste inkomensbron.

Hoe zijn die rieten eilandjes gebouwd? De onderste laag bestaat uit een soort van blokken die bestaan uit samengeperste wortels van het riet, waarop vervolgens meerdere lagen droog riet wordt aangebracht. De eilanden zijn zo’n drie meter dik. Je kunt je voorstellen dat door het water het riet langzaamaan verrot. Het gevolg hiervan is dat er een bijzonder geurtje hangt en dat er op de bovenkant steeds een nieuw laagje riet aangebracht moet worden. De bebouwing op de eilandjes bestaat ook grotendeels uit riet. Als je op het eiland loopt, lijkt het alsof je op een springkussen bent. De eilanden worden met touwen verankerd, zodat ze niet wegdrijven.

Eerlijk gezegd twijfelden wij of het allemaal nog wel “echt” was. Voor diegene die ooit een Masai-stam in een Afrikaans land heeft bezocht; voor mij voelde het een beetje hetzelfde. Er zijn zeker nog mensen die in een vergelijkbare setting wonen, maar het gedeelte wat de toeristen te zien krijgen, is naar ons idee wel net wat teveel “geromantiseerd”. Ik denk dat er een verschil zit tussen de eilandjes waarop daadwerkelijk gewoond wordt en waar de toeristen worden ontvangen. Daarbij wordt er (net als bij de Masai) voor je gezongen en wordt je na het informatieve stuk een hutje ingetrokken, waarbij er wordt geprobeerd zoveel mogelijk troep/souvenirs aan je te verkopen (bijvoorbeeld een miniatuur van een rieten bootje). Er schijnen nog zo’n 2.500 mensen op de ongeveer 125 drijvende eilandjes van riet te wonen. Overigens moderniseren deze mensen ook. Zo vind je op bijna ieder eiland zonnepanelen en -collectoren.

Het meer is ongeveer 165 bij 65 kilometers en ligt gedeeltelijk in Peru (het grootste gedeelte) en gedeeltelijk in Bolivia. Als je van Peru naar Bolivia reist, kan je er ook voor kiezen om per boot te reizen. Het is niet het grootste meer van Zuid-Amerika. Het grootste meer van Zuid-Amerika ligt in Venezuela, maar dat meer is niet (commercieel) bevaarbaar. Op het diepste punt is het Titicacameer zo’n 285 meter diep.

De stad Puno…

… vinden wij eigenlijk helemaal niet zo’n verkeerd stadje. Er zijn een paar leuke pleintjes en winkelstraatjes, die afgesloten zijn voor gemotoriseerd verkeer. De stad heeft verschillende leuke barretjes en restaurantjes.

Van Puno naar Cusco

De volgende stop is Cusco. De rit van Puno naar Cusco kan je afleggen met een nachtbus, maar dan kom je midden in de nacht aan in Cusco. Dat leek ons niet zo handig, waardoor wij voor de iets duurdere optie hebben gekozen. Je vertrekt dan vroeg in de ochtend per bus en stopt onderweg bij een aantal toeristische stops. Onderweg begeef je jezelf voornamelijk op de Peruaanse hoogvlakte… Een prachtige omgeving.

Genoten van de rit? D’n deze had in Puno een lasagne gegeten die niet helemaal goed bleek te zijn. Kotsmisselijk vroeg in de ochtend die bus ingestapt en elf uur lang met een continu draaiende maag braakneigingen weg zitten puffen. Met als hoogtepunt het hoogste punt; hier heb ik mijn maaginhoud aan de natuur geschonken. Onze gids zei bij terugkomst in de bus tegen alle reizigers “Mooi hè?”. Ik heb werkelijk geen idee… Ik heb alleen maar voorover gebogen het gras bewonderd.