En Alto en nog een beetje La Paz!

Naast La Paz, ligt de stad En Alto. Eigenlijk ligt de stad er strak tegenaan. La Paz ligt in het dal en En Alto op de hoogvlakte op een hoogte van ongeveer 4.000 meter. In En Alto is onder andere de luchthaven van La Paz gevestigd. In totaal hebben En Alto en La Paz ongeveer twee miljoen inwoners, waarbij En Alto net wat groter is dan La Paz (ook al is En Alto pas 37 jaar). Ook in En Alto worden stadstours aangeboden. Na terugkomst van de Huayna Potosí, hebben we deze samen met Bart en Anita geboekt.

Gebruik maken van lokaal openbaar vervoer

Het openbaar vervoer in La Paz en En Alto bestaat eigenlijk uit twee manieren van transport; minibusjes en kabelbanen (ik blijf het skiliften noemen). We wisten inmiddels al dat de Aymara’s nogal van het bijgeloof en rituelen zijn, maar tijdens het eerste ritje in een minibusje, leren we dat de Aymara’s gekochte auto’s zelfs zegenen. Het maakt niet uit of het een nieuwe of tweedehandse auto is. Daarbij geven ze hun auto een naam en laten ze deze trouwen. In de plaats Copacabana aan het Titicaca-meer, vinden er heuse ceremonies plaats. Voor de motorrijders onder de lezers… Het klinkt een beetje als de motorzegeningen.

Het netwerk van kabelbanen verbindt zo’n beetje de gehele stad aan elkaar. Aangezien er veel files zijn in La Paz en En Alto, is het een prettige en snelle manier van reizen. Binnen enkele minuten leg je enkele kilometers af en qua kosten is het misschien nog wel interessanter dan de mini-busjes.

Begraafplaats

Eén onderdeel van de toer is een bezoek aan een enorme begraafplaats. Het klinkt misschien een beetje luguber, maar stiekem vond ik het een heel interessant bezoek. Op de begraafplaats liggen zo’n twee miljoen mensen. De graven zijn niet ondergronds, maar bovengronds. Het zijn eigenlijk een soort van bouwwerken met tombes.

De begraafplaats die we bezoeken is een openbare begraafplaats. De rijkere lui worden hier veelal niet begraven. Na de dood, wordt een Aymara eerst drie jaar in een grote tombe geborgen. Na drie jaar wordt de tombe opengebroken, wordt het lichaam “uit elkaar gehaald” en wordt het kleinere pakket nog voor twee jaar in een kleinere tombe geborgen. Daarna worden de resten alsnog verbrand of elders begraven. Vaak ligt het aan het vermogen van de betreffende familie wat er gebeurd.

Op de gebouwen op de begraafplaats, wordt ook veel graffiti toegepast. Iedere graffititekening heeft ook een bepaalde betekenis. Zo hebben we uitleg gekregen over één tekening, waar er een zeer kritische noot wordt gemaakt naar het zorgsysteem (je krijgt hier als local alleen medische hulp als vooraf duidelijk is dat je deze hulp ook kunt betalen). Bij een andere tekening wordt er een verwijzing gemaakt naar honden, die voor de Bolivianen zeer belangrijk zijn.

Schedels met een rituele betekenis

Wat wel een beetje luguber klinkt; schedels van graven die worden verwijderd, worden verkocht en door de koper gebruikt bij verzoeken en wensen. Ze offeren sigaretten, snoep, eten en bloemen aan de schedel. Deze schedels heten ‘Natitas’ en worden op een prominente plaats in huis geplaatst.

De (heksen)markt

We bezoeken eerst een markt die wel 400 blokken groot is. Deze markt is twee keer per week en werkelijk alles wordt hier verkocht. Van fruit tot schoenen, van games tot servies, van sigaretten tot portemonnees… Werkelijk alles! Is ooit jouw tas gejat? Dan kan het zo maar zijn dat je deze hier weer tegen komt. Aansluitend bezoeken we weer een heksenmarkt (deze keer een stuk groter) en ook hier horen we weer het verhaal over het offeren. Wel horen we hier iets nieuws, namelijk hoe je “heks” kunt worden. Zo kan het zijn dat je door de bliksem bent geraakt, dat je iets bijzonders hebt (bijvoorbeeld een elfde vinger) of dat je er speciaal voor gestudeerd hebt.

Terwijl we met een groep van ongeveer vijftien mensen naar de uitleg over de heksenmarkt staan te luisteren, stopt er een Cholita achter ons en staat wat te brabbelen. Tegelijkertijd kijkt ze een richting in, alleen hebben wij geen idee wat ze bedoelt. Vervolgens komen er twee wat dubieuze gasten langs en loopt ook de Cholita weer door. Binnen enkele seconden zie ik 15 à 20 meter verderop iemand op de grond liggen. De gids merkt mijn verbazing op en iedereen is even in verwarring wat er nu gaande is…

De man op de grond komt omhoog en een grote plas bloed verschijnt onder hem. De gids loopt erop af en de man blijkt dronken, maar ook beroofd te zijn. Beroofd? We zijn geheel verontwaardigd dat wij geen van allen deze beroving opgemerkt hebben, terwijl deze recht onder onze neus heeft plaatsgevonden. Ondanks dat de man hevig bloedt (de alcohol zal ook een rol spelen) kan de man gelukkig zijn weg vervolgen, nadat onze gids en een winkelier de man hebben geholpen. Dit is blijkbaar ook En Alto…

Cholita Wrestling

De tour sluiten we af met een bezoek aan de ‘Cholita Wrestling’. We verwachtten dames in klederdracht die daadwerkelijk gaan worstelen, maar in werkelijkheid blijkt het een compleet opgezette show te zijn. Nep dus… En wij vonden het niet echt boeiend!

Voordat we doorgaan…

… naar het Amazonegebied, sluiten we La Paz af met wéér een culinaire belevenis. Voor nog geen € 20,-- een fantastisch vijfgangenmenu met enkel lokale producten. We hadden al twee keer tevergeefs bij restaurant “Mi Chola” voor de deur gestaan… Maar drie keer is scheepsrecht! Nog een culinaire aanrader voor diegene die naar La Paz gaat!