Death Road

De “Death Road” is de weg van La Paz naar Coroico (en dan de oude/oorspronkelijke weg). Deze weg is tot 2007 de enige verbinding van La Paz met het Amazonegebied geweest. In 2007 is de nieuwe en veiligere weg geopend, maar de oude weg blijft bestaan en is nu een toeristische trekpleister geworden. De weg start in het Andes-gebergte op zo’n 4.700 meter hoogte en eindigt aan de rand van het Amazonegebied op zo’n 1.200 meter.

Waarom de “Death Road”?

Heel simpel… Jaarlijkse kwamen er zo’n 300 tot 400 mensen om op deze weg (meer dan één per dag dus). Volgens de Lonely Planet was het zelfs zo erg dat er jaarlijks 26 voertuigen “verdwenen”. Dit laatste lijkt me dan weer bijzonder, aangezien deze naar mijn idee toch wel teruggevonden hadden moeten kunnen worden. Wat wel zeker is, is dat deze weg jarenlang de meest gevaarlijke weg ter wereld was.

Mountainbikeroute

Tegenwoordig wordt deze weg vooral gebruikt als een down hill mountainbike trail. Als mountainbiker wil je deze natuurlijk doen. Met een groep van 26 mensen heb ik deze route afgelegd. Het eerste stuk (ongeveer twintig kilometer) kan enkel via de nieuwe weg, aangezien de oude weg daar plaats heeft gemaakt voor de nieuwe weg. De laatste 45 kilometer gaat wel volledig over de oude en onverharde weg.

Is het werkelijk zo’n gevaarlijke weg? Misschien ben ik niet de meest geschikte persoon om die vraag te stellen. Ik ben niet zo snel onder de indruk. Maar wat wel is… De afgronden zijn op sommige plekken enorm! Op sommige plekken kan je niet eens over de rand heen kijken, zo steil. Wel kan ik me voorstellen dat het voor vrachtverkeer een onmogelijke weg is geweest, laat staan als twee vrachtwagens elkaar moest passeren.

Maar al bij al was het per mountainbike prima te doen! Sowieso is het een gave weg in een prachtige omgeving, waar je op sommige plekken zelfs door een soort van watervallen fietste! En voor de nieuwsgierigen onder ons… Alle 26 mountainbikers zijn heelhuids beneden gekomen.

Direct door het Amazonegebied

Vanaf de Death Road, zijn we direct doorgegaan naar het Amazonegebied. Menno heeft de mountainbike trail niet gedaan, maar is daarom met de volgwagen meegereden. Het uitzicht is niet minder mooi, maar ik verwacht dat het in het busje een minder fijne weg was dan op de mountainbike.

Eenmaal aangekomen op plaats bestemming, hebben we helaas meer dan drie uur langs de kant van de weg moeten wachten, voordat de nachtbus er uiteindelijk was. Gelukkig is de temperatuur op deze hoogte weer wat prettiger en kom je met een stok kaarten de tijd wel door.