Parque Nacional Torres del Paine - de W-trek

Vanuit Puerto Natales kan het Parque Nacional Torres del Paine het meest eenvoudig bezocht worden. Dit park, wat vooral bekend staat om zijn torens van vulkanisch gesteente/graniet/kalksteen én een gletsjer, wordt door veel actieve hikers bezocht. Je kan een dagtour boeken om één van de hoogtepunten te bezoeken, je kan de O-trek lopen óf je kan de W-trek lopen. Bij de O-trek loop je als het ware een ronde om het gehele park heen, waarbij de W-trek een onderdeel is. Bij de O-trek leg je ongeveer 120 wandelkilometers af en moet je zelf een tent en eten meenemen. Er zijn op het noordelijke gedeelte namelijk geen voorzieningen. Dit vonden we wat te ver gaan; wij hebben daarom de W-trek gedaan, waarbij je ook nog zo’n 80 wandelkilometers aflegt en sowieso alle hoogtepunten uit het park aandoet.

De W-trek – hoe organiseer je deze?

Goede vraag! Als je de W-trek niet ruim van te voren vastlegt, valt het niet mee om deze nog te boeken. Deze ervaring hebben wij tenminste. Alle accommodaties zijn in eigendom van twee families en die schijnen de boel een beetje uit te buiten. Och ja… Gelijk heb je als je dit stukje “goud” bezit. Daarbij moet je van te voren plannen welke delen van de route je wanneer wilt lopen, zodat je de juiste accommodaties op de juiste momenten boekt. Aangezien de accommodaties zeer beperkte beschikbaarheid hebben (zeker in de periode december tot maart) en geboekt moeten worden via verschillende websites, valt het niet mee overzicht te houden.

Aangezien wij nooit weten hoe lang we ergens precies blijven, plannen en boeken wij niet al te ver vooruit. Ons lukte het daarom niet meer om zelf deze trip te organiseren. Gelukkig hebben we een Franse dame gevonden die in Puerto Natales woont en die ons geholpen heeft, waardoor we nog enigszins tegen een redelijke prijs alles in een package-deal (inclusief transport) vast hebben kunnen leggen.

Waarom de naam “W-trek”?

Heel simpel! Als je de trekking vanuit de lucht bekijkt, heeft de route de vorm van de letter W. Je kan de W-trek van oost naar west en van west naar oost lopen. Door de beschikbaarheid van de accommodaties, wordt voor ons bepaald dat wij ‘m van oost naar west lopen. Achteraf gezien hebben we hier veel geluk mee. Ten eerste wordt naar ons idee de trekking dan ook steeds mooier en bijzonderder. Daarbij hebben wij los van veel wind en wat verdwaalde sneeuw op de eerste dag én miezerregen in de ochtend op de laatste dag, werkelijk fantastisch weer gehad. Hikers die we tegenkwamen, toevallig ergens deze reis hebben “leren kennen” en de route andersom gelopen hebben, vertelden ons dat ze sneeuwstormen en ijzige wind hebben gehad.

De W-trek – dag 1: Torres del Paine

Na aankomst in het park, ingecheckt bij de eerste accommodatie waar we slapen. We hebben de camping geboekt, waarbij we ingerichte tenten krijgen. Bij inrichting moet je jezelf overigens niet teveel voorstellen; de enige inrichting die we hebben is een matrasje (lees: plank) en een slaapzak. Gelukkig is de slaapzak wel erg warm, want in de nacht werd het echt ontzettend koud.

De trekking deze dag brengt ons naar de Torres del Paine. Voor we aankomen bij de torens, leg je iets meer dan 10 kilometer af. Dit is vooral bergop, waarbij het laatste stuk echt pittig is. Gelukkig zijn we inmiddels wel wat gewend voor wat betreft het klimmen en klauteren tussen de rotsen. Voor wat betreft het weer; jasje aan, jasje uit! De ene keer waaide het zo enorm hard dat je moeite had je kleren om je lijf te houden en vijf minuten later zweette je weer uit je panty.

Om eerlijk te zijn, was ik gedurende de hike niet heel erg onder de indruk van het landschap. Daarbij zie je de torens al van verre verschijnen en waren het voor mij gewoon een aantal hele grote in de lucht stekende keien. Aangekomen bij het eindpunt, verschijnt op het laatst het meer dat voor de torens ligt en dat totale plaatje (meer plus torens) is echt wel héél gaaf én zeker de moeite waard!

De W-trek – dag 2: Cuernos

In de nacht blijkt het gesneeuwd te hebben, want de naast onze camping gelegen berg blijkt in de ochtend opeens een stuk witter te zijn dan de avond ervoor. Na het ontbijt onze spullen gepakt en direct vertrokken. Dag 2 is de kortste dag voor wat betreft de wandelkilometers; we hoeven alleen maar van camping naar camping te lopen. Vooral het laatste stuk van deze tocht is prachtig. Het landschap verandert van een plattelandsomgeving in een parkachtige omgeving, het meer 'Lago Nordenskjöld' wordt steeds beter zichtbaar en de camping waar we slapen is prachtig gelegen in het groen én aan één van de vele riviertjes/watervalletjes die het park rijk is.

De W-trek – dag 3: Glaciar Francés en Mirador Británico

Voor wat betreft de georganiseerde trekking, de langste dag in wandelkilometers, waarbij ongeveer een derde echt bergopwaarts in een vallei is. Voordat we de vallei bereiken, wandelen we door een park wat zelfs door de mens niet zo mooi aangelegd had kunnen zijn. Daarbij staat de zon laag, schijnt deze prachtig over het azuurblauwe meer, waardoor we het ene na het andere Kodak-momentje hebben.

Halfweg de vallei heb je een prachtig uitzicht op de gletsjer Francés. Het is hier nu “zomer”, wat betekent dat het weer wat warmer is en de nog aanwezige sneeuw op de bergen smelt. We worden getrakteerd op een aantal indrukwekkende lawines. Nog verder ligt het uitzichtpunt Británico, waarbij je vanaf een bergtopje in de vallei, een spectaculair uitzicht hebt op de rondom de vallei gelegen rotspartijen. Alleen aan de zuidkant is een opening (daar waar we vandaan komen), waarbij je in de verte nog het meer ziet liggen.

Nadat we de vallei weer terug uit zijn gelopen, vervolgen we onze route verder langs het meer op weg naar de laatste camping bij het Paine Grande massief. Onderweg ook weer prachtige natuur en dit keer ook het stuk bos wat wij “white forest” noemen. Waarschijnlijk zijn het allemaal dode bomen als gevolg van een bosbrand, maar de overblijfselen geven hele bijzondere en fotogenieke plaatjes. De reden is dus triestig, maar de plaatjes zijn stiekem best mooi.

Daar waar andere hikers deze route de dag ervoor ijzige wind en sneeuwstormen hadden, hebben wij prachtig en zonnig weer gehad met lekkere temperaturen. In de avond drinken we een wijntje met Vic(tor) en Viv(ian), twee Nederlanders die we op eerste dag bij het eten hebben leren kennen. Ook sluiten de twee Amerikaans/Oekraïense dames aan die we tijdens de trekking hebben leren kennen. Uiteindelijk nog een Zweeds koppel en wat losse hikers, waardoor het net iets te gezellig werd. Net iets te gezellig, met uiteindelijk net iets te laat naar bed, net iets te veel wijn en als gevolg van dit totaal, net iets te weinig slaap! Al is het wel voor het eerst niet koud en hebben we geen plank als matras, maar daadwerkelijk iets zachts.

De W-trek – dag 4: Glaciar Grey

Als je de vijfdaagse met vier nachten W-trek loopt, loop je op dag vier van Paine Grande naar Glaciar Grey, blijf je daar een nachtje tukken en loop je op dag vijf weer terug. Wij hebben echter de vierdaagse met drie nachten W-trek geboekt, waardoor wij heen en terug moeten.

De kater valt gelukkig mee, we kunnen een half uurtje eerder ontbijten en vertrekken dus vroeg. Het is zo’n elf kilometer heen, om vervolgens nog een kwartiertje naar het daadwerkelijke uitzichtpunt te lopen. Onderweg loop je langs een meer, waarin al diverse ijsschotsen drijven, die van de gletsjer afgebroken zijn. Een spectaculair beeld, maar niet zo spectaculair als de gletsjer zelf. Halfweg de tocht, verschijnt in de verte bij het bereiken van een bergtop opeens de gletsjer. Een bizar groot ijsplateau, waar je het uiteinde niets eens van kunt zien. Helaas ook hier de opwarming van de aarde zichtbaar; sinds 1945 is de gletsjer aan de zuidkant zo’n twee à drie kilometer korter geworden.

Na het uitzichtpunt aan de zuidkant van de gletsjer bereikt te hebben, besluit Menno om terug te lopen naar Paine Grande, daar waar we de boot moeten pakken om terug naar Puerto Natales te gaan. Ik besluit nog wat verder te lopen, tot ongeveer de voet van de gletsjer. Op de weg terug aardig de pas er in gehouden, om zeker op tijd terug te zijn voor de boot. Achteraf gezien net iets te hard gelopen, met als gevolg de hele avond pijn aan mijn bekken en heupen. Maar ja… Een terugweg waar ongeveer vijf tot zes voor staat afleggen in drie uur, is ook vragen om moeilijkheden. En in verhouding tot Menno stelt het ook weer niet zoveel voor... Die is drie teennagels kwijt [e-1f623]

De W-trek in totaliteit

Ongeveer 100 wandelkilometers verder (het blijkt toch wat meer te zijn dan de aangegeven 80 kilometer), drie nachten in een tent slapen (waarvan twee niet echt comfortabel) en alle weersomstandigheden (wind, lichte sneeuw, regen, mist, kou, warmte, bewolking en zon), maken het voor ons een onvergetelijke ervaring. Het meest bijzondere is nog, dat er door ons beide vier dagen lang geen één keer “gegodverd” is. Misschien heeft dat doosje Ibuprofen daar ook wel aan bijgedragen, Menno had namelijk wel behoorlijk last van zijn knie. Bij de boot zie je echter veel kreupele en manke hikers aankomen.

Het is een goede manier om het Chileense Patagonië te ontdekken, al is dit gedeelte van Patagonië wel liefelijker dan ik me aan de voorkant had voorgesteld én op de boot op weg naar Puerto Natales gezien heb. Ik had vooral veel meer grofheid in de natuur verwacht, terwijl we in werkelijkheid ook veel bloemen en parkachtige landschappen hebben gezien. Het is soms zo mooi, dat het wel aangelegd lijkt te zijn.

Beide zijn we van mening dat we deze trekking absoluut niet hadden willen missen… Getuigen de meer dan 300 foto´s!