De Koningspinguïn
Door: Jasper
Blijf op de hoogte en volg Jasper
12 December 2022 | Chili, Punta Arenas
Puerto Natales achter ons gelaten en met de bus doorgegaan naar Punta Arenas. Vanuit Punta Arenas kan je gemakkelijk doorreizen naar Ushuaia, onze eerste bestemming op Argentijns grondgebied. Maar voor we waarschijnlijk de nodige tijd uitgelachen worden door Argentijnen vanwege onze uitschakeling op het WK (gelukkig geef ik geen zak om voetbal en zal het me een grote rotzorg zijn), eerst nog onze laatste stop in Chili.
Tierra del Fuego
Vuurland… Het grootste eiland van Zuid-Amerika. Deels Chileens en deels Argentijns grondgebied. Wij maken met de ferry de oversteek van Punta Arenas naar het Chileense deel om de Koningspinguïn te spotten. We hebben op de Galapagos en in Peru al Pinguïns gezien, maar dat zijn niet die pinguïns uit de film Happy Feet. Als je mij vraagt om een tekening van een pinguïn te maken… Dan wordt het toch echt de Koningspinguïn. Als je er dan zo dichtbij bent, willen we die natuurlijk ook in het echt zien in hun natuurlijke leefomgeving!
Keizerspinguïn en Koningspinguïn
Wat is eigenlijk het verschil? Het verschil tussen deze twee zit ‘m vooral in de grootte en het leefgebied. Zo is de Keizerspinguïn net wat groter en leeft alleen op Antartica. Het leefgebied van de Koningspinguïn is ook Antartica, maar ook Vuurland en wat oostelijk hiervan gelegen eilanden. Verder lijken beide pinguïnsoorten ontzettend veel op elkaar.
De Koningspinguïn leeft en broedt vaak in grote kolonies, bereiken een lengte van zo’n 95 centimeter en worden zo’n 25 jaar. Een ei maakt zo’n 30% uit van het lichaamsgewicht van het vrouwtje en het mannetje broedt op het ei. Hij verliest dan zo’n 50% van zijn lichaamsgewicht. Zou voor mening mannetje van het menselijk wezen ook niet verkeerd zijn…
Het vrouwtje zorgt gedurende de broedtijd voor eten en na het uitkomen van het ei, blijft het jong vaak alleen en zijn beide ouders vaak op pad om eten te halen. Sta je dan… Als pluizig kuiken een beetje in een wei en vol in de wind te wachten, totdat papa en mama terug uit de zee komen met wat eten.
Hoe was het?
Fantastisch! Wat een enorm hilarische beesten om te zien. We hebben zo’n uur tot anderhalf uur doorgebracht op het uitkijkpunt om de beesten aandachtig te kunnen bestuderen. En van dat uur tot anderhalf uur, hebben we vijf uur aan beeldmateriaal voor Van Duin’s Animal Crackers gezien. De manier van bewegen, de manier van communiceren, de blik… Werkelijk een genot om te kijken! En als ze boos zijn, omdat er bijvoorbeeld een andere pinguïn in de weg staat, beginnen ze lekker enthousiast te meppen met hun vleugels. Misschien wel één van de dieren waarvan ik het liefst een keer zou willen zien en voelen wat ze denken.
We hadden ook geluk dat ze dichtbij stonden, waardoor we ze goed konden observeren. Al hebben we ook verrekijkers gebruikt om ze echt tot in detail te kunnen bekijken. Zo hebben ze bijvoorbeeld een ontzettend glanzend verenpak. Het verenpak bestaat uit twee lagen en de pinguïn zorgt dat de tweede laag vet is, zodat deze bescherming biedt. Vandaar de glans en vandaar ook dat het meer een vacht lijkt dan veren.
Overigens bezochten we een zeer diervriendelijke observatiepost. Je mag slechts met een beperkt gezelschap tegelijk naar de daadwerkelijke uitkijkpost en niet te dichtbij de dieren komen. Wij hadden wel het geluk dat ze voor ons gezien helemaal vooraan stonden, waardoor we ze goed konden zien.
Verder…
… hebben we nog een lesje geschiedenis gehad van onze gids. Zo vertelde hij over de oorspronkelijke bewoners van Vuurland, de reden waarom Vuurland zo lang gespaard is gebleven van Europese bezetters, dat drie van de vier oorspronkelijke volkeren zijn “uitgestorven”(en dan hebben we het over de volbloed) én dat er nog altijd veel gedoe is over de landsgrenzen tussen Chili en Argentinië (niet alleen op Vuurland, maar ook in de rest van Chili).
Ook hebben we nog wilde struisvogels, guanaco’s (familie van de alpaca en lama) en bij het wachten op de boot terug, een zeer tamme vos gezien. Deze laatste kwam heel dicht in de buurt van onze bus.
Einde van Chili
Het vijfde land hebben we met deze leuke trip afgerond. Ik moest in het begin een beetje wennen aan Chili. Een beetje hetzelfde als wat Chilenen met onbekende mensen hebben… Voor mijn gevoel is een Chileen in het begin heel terughoudend (bijna nors), maar zodra ze na een paar minuten of dagen aan je gewend zijn, zijn ze mega vriendelijk en behulpzaam.
Van het noorden tot aan Valparaiso/Santiago, was ik niet zo enthousiast over Chili. Maar vanaf Valparaiso/Santiago naar het zuiden, heb ik alleen maar geweldige ervaringen gehad. Verschillende landschappen, verschillende klimaten, verschillende mensen… We hebben zo’n beetje alles wel voorbij zien komen in het meer dan 4.000 kilometer langgerekte land.
Op naar het geboorteland van onze Koningin, het land dat Nederland uitschakelde op het WK in 2022, het land van de tango, het land van goede steak, het land van de wijn, het land waar we onze vrienden Wouter en Eelco weer voor het eerst na zes maanden gaan zien… Kortom; weer genoeg avonturen in het vooruitzicht!
-
12 December 2022 - 22:37
Bernadet En Henk:
Geweldige beleving mannen
-
16 December 2022 - 08:40
Cor En Tonny:
Wat een mooie beesten zijn het toch,weer een ervaring rijker.
-
17 December 2022 - 19:51
Thierry :
Leuk verhaal weer Jasper [e-1f60a]
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley