Nat pak!

We hebben de planning een beetje gewijzigd. We zijn eerst naar Minca gegaan om te kijken welke mooie hikes we daar kunnen maken. De geplande trip naar Cabo San Juan die vanuit Taganga aangeboden werd, was namelijk nogal aan de prijs. Aangezien we toch terug moeten naar Santa Marta om te vliegen naar Medellin, kunnen we de trip naar San Juan altijd nog vanuit Santa Marta boeken.

Aangekomen in Minca treffen we een schattig dorpje aan, van waaruit we diverse mooie hikes kunnen maken. De zeer gastvrije dame van de receptie van ons hostel gaf ons enkele tips, waardoor we direct op pad konden. Een hike van ongeveer drie uur stond op de planning, waar we twee mooie watervallen zouden treffen en een mooi uitzichtpunt van boven in de bergen. De watervallen waren inderdaad prachtig. Voor wat betreft het uitzichtpunt hadden we wat minder geluk. Het werd bewolkt en uiteindelijk stortregen op het moment dat we op het uitzichtpunt waren. In de modder ben ik nog op m´n gezicht gegaan en de hike duurde in plaats van drie uur een kleine zeven uur. Hij bleek ook twintig kilometer in lengte te zijn en daarbij werden er ongeveer 3.000 hoogtemeters afgelegd (1.500 heen en 1.500 terug). Onderweg wel heerlijk geluncht en koffie gedronken bij een Duits echtpaar die ons waarschuwde voor Colombia. En nee, dat ging niet over de onveiligheid, maar over hoe gemakkelijk je verliefd kunt worden op Colombia. Zij waren er enkele jaren geleden ook op vakantie geweest en wonen er nu ongeveer zeven jaar. Ergens begrijpen wij het wel gezien de prachtige omgeving…

The Mask

De ochtend erop worden we gewekt door allerlei vogels die vroeg in de ochtend al actief zijn. Prima, want we zijn van plan om wederom een hike te maken (één die het Duitse echtpaar ons had aanbevolen). We starten de hike richting een lokale koffie- en cacaoboer. En waar veel van dit soort excursies vaak wat simpel zijn, was deze echt fantastisch. Een zeer leuk verhaal over hoe chocola/cacao gemaakt wordt en heerlijk kunnen proeven. Binnen ongeveer een half uur kan je van een gedroogde cacaoboon hot chocolat hebben gemaakt. Als laatste hebben we nog een chocolade masker gekregen… Hilarisch!

Pozo Azul of Pozo Marrón

De hike voortgezet naar nog een tweetal watervallen. Bij ééntje gezwommen, bij de tweede hadden we wat minder geluk. Het begon wederom te stortregenen. Nog erger dan de eerste dag. Resultaat: wederom een nat pak! Natte schoenen hadden we al, aangezien we een rivier moesten doorkruisen. De tweede waterval, 'Pozo Azul' genaamd (Azul is het Spaanse woord voor blauw), bleek zijn naam niet veel eer meer aan te doen. Door de hevige regenval was de waterval veranderd in één grote bruine kolkende massa. Bleek ook nog het dorp volledig zonder stroom te zitten door het slechte weer.

Prachtige omgeving daar in Minca en we zijn ook blij dat we er geweest zijn, maar na twee keer een nat pak gehaald te hebben, zijn wij weer toe aan iets drogers. Al gaan we het ontbijt met uitzicht op de jungle en de kolibries die komen aanvliegen, wel missen.