Comuna 13, Guatapé en El Peñón

Het bezoek aan Comuna 13 was gaaf! Comuna 13 was binnen het ooit zo gewelddadige Medellin de meest gewelddadige wijk. Als buitenstaander kwam je hier niet binnen, zelfs politie werd hier geweerd. In de wijk werden veel jongeren geronseld door criminele bendes. Tegenwoordig is de wijk een toonbeeld van street art, in de vorm van heel veel graffiti, maar ook dans en muziek.

We bezoeken de wijk georganiseerd. Enige nadeel; onze gids spreekt enkel Spaans. Gelukkig bestaat onze groep uit ons en verder alleen een zeer leuke Colombiaanse familie. Deze sprak beperkt Engels, maar heeft wel de belangrijkste informatie voor ons vertaald via Google Translate. Iets waaruit de vriendelijkheid van de gemiddelde Colombiaan maar weer blijkt.

Terug naar het gewelddadige verleden. In 2002 is er een poging gedaan om de criminaliteit aan banden te leggen. Een hardhandige poging, uitgevoerd door het leger in opdracht van de toenmalige president, wat helaas als gevolg had dat er ook veel onschuldige slachtoffers zijn gevallen. En helaas werd het beoogde doel niet bereikt.

Pas vanaf 2010 is het gelukt het tij te keren. Het gemeentebestuur van destijds heeft veel geïnvesteerd in de wijk, waardoor er betere huizen zijn gekomen, de wijk is verbonden met het metrostelsel (cabinelift zoals wij deze alleen in skigebieden kennen, wordt hier ingezet als openbaar vervoersmiddel), criminaliteit wordt verdrongen en de ooit zo gewelddadige wijk is veranderd in een kleurrijke en bruisende wijk. Een genot om doorheen te wandelen en om alle graffitiprojecten te aanschouwen. In de graffitiprojecten worden (schijnbaar) ook veel verwijzingen naar het verleden gemaakt, maar dit hebben wij niet direct herkend. Later vernamen we ook dat er diverse kogelgaten zichtbaar zouden moeten zijn, maar ook deze hebben wij niet gezien.

El Peñón en Gautapé

We beginnen deze excursie met een beklimming van een groot rotsblok, vanwaar er een prachtig uitzicht is op het hele gebied waar El Peñón en Gautapé onderdeel van uitmaken. Een kleine 700 traptreden naar boven zijn het fantastische uitzicht zeker waard. Foto’s zijn mooi, maar ook hier geldt: het haalt nog niet misschien de werkelijkheid! Eén van de meest mooie dingen die we ooit gezien hebben.. Fenomenaal! En dan te weten dat al het water wat je ziet er vroeger niet was, maar het gevolg is van een groot aangelegd stuwmeer. Dit stuwmeer draagt overigens wel bij aan een groot deel van de vraag naar elektriciteit in Colombia.

Verder door de straten van Gautapé geslenterd. Mooie beschilderde huisjes en een goed sfeertje, maar wel erg toeristisch. Eigenlijk een beetje te toeristisch.

Daarna nog een boottocht gemaakt op het meer waar ooit het dorp El Peñón heeft gestaan. Het dorp heeft moeten wijken voor de aanleg van het stuwmeer en van het centrum van dit dorp is een replica gebouwd op een hoger gelegen heuvel. Vanaf het meer wel nog zicht gehad op de grote rots die we beklommen hebben en het zogezegd tweede favoriete huis van Pablo Escobar gezien. Deze villa, vernoemd naar zijn dochter Manuela, is inmiddels helemaal vervallen. Schijnbaar wel te bezoeken (op eigen gelegenheid), maar dit zat helaas niet in de trip. Om even “de gekheid” van Escobar te beschrijven; de villa beschikte onder andere over een zwembad, voetbalveld, helikopterlandplaats, aanlegsteiger voor watervliegtuigen, een heuse discotheek en dubbele wanden (tussen de wanden werd schijnbaar geld en cocaïne bewaard).

Op de terugweg…

… hebben we helaas iets heel naars gezien. We hebben al ervaren dat de Colombianen als idioten rijden. In de reisgids Trotter staat vermeld dat Colombianen de gewoonte hebben dat de sterkste wint in het verkeer. Dat merk je inderdaad bij ritsen en inhaalpogingen. En de sterkte is niet altijd diegene met het grootste of snelste voertuig, maar diegene met stalen ballen.

Nadat we op de terugweg in een file kwamen, bleek dit het gevolg te zijn van een ongeluk. Toen we het ongeluk naderden, zagen we dat de politie onderzoek aan het doen was. Een paar meter verder werden we geconfronteerd met het slachtoffer wat nog midden op de weg lag. Waar in Nederland/Europa de weg direct afgesloten zou worden of een scherm/tent geplaatst zou worden, gebeurt dat hier helaas niet. Rust zacht beste man…

Aangekomen in Salento

We hebben het drukke Medellin achter ons gelaten en zijn nu in Salento. Een klein dorpje een paar honderd kilometer onder Medellin. Hier gaan we weer vooral de natuur in.