El Fin del Mundo
Door: Jasper
Blijf op de hoogte en volg Jasper
17 December 2022 | Argentinië, Ushuaia
El Fin del Mundo; Spaans voor “het einde van de wereld”. Of ja, dat zeggen ze hier in Ushuaia dan toch. Wat wel een feit is, is dat Ushuaia de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld is (en een dikke discotheek op Ibiza, maar daar zijn we nu niet). Chili probeert met hun ´Puerto Williams´ ook de meest zuidelijkst stad ter wereld te claimen, maar wees realistisch Chili… Een gehucht met 2.500 inwoners mag je geen stad noemen. Ushuaia daarentegen, met zo´n 60.000 inwoners, is wel degelijk een echte stad. Na ruim vijf maanden reizen, hebben we onze meest zuidelijke bestemming bereikt.
Aankomst in Ushuaia
Nog een keer de oversteek maken per boot naar het Tierra del Fuego! De weg naar Ushuaia vanuit Punta Arenas leidt ons voornamelijk door een zeer kaal en vlak landschap. Met kaal bedoelen we ook echt kaal… Los van een verdwaald schaap, is er werkelijk niets! Slechts de laatste 100 kilometer passeer je prachtige bergen, meren en bosrijk gebied.
Boottochtje op het Beagle kanaal
Vanuit Ushuaia kan je verschillende boottochtjes maken. Wij kiezen voor de langste, waarbij je vanaf de boot de bekende vuurtoren van Ushuaia, diverse eilandjes met zeeleeuwen, aalscholvers en met een beetje geluk een zeeolifant, Puerto Williams, het Beagle kanaal (de grens van Argentinië en Chili loopt door het kanaal) én nog meer pinguïns spot.
De vuurtoren; geinig en fotogeniek dingetje. Maar echt een verhaal erover hoorden we niet op de boot. En ook als ik het ding met de naam ‘Les Eclaireurs’ op zoek, krijg ik niet veel meer info dan de maatvoering en dat het ding sinds 1920 operatief is. Hij heeft dus nog niet zo lang geleden zijn 100e dienstjaar erop zitten.
Op de eilandjes met de zeeleeuwen en aalscholvers hadden we mazzel. We hebben een zeeolifant gespot! In eerste instantie lijkt het op een enorme zeeleeuw, maar als je goed kijkt, zie je daadwerkelijk wel verschillen. Sowieso zijn de flappers aan de voorkant anders, daar waar de zeeleeuwen mee kunnen “lopen”. Het blijkt een vrouwtje te zijn. We horen van de gids dat je het verschil van het mannetje en vrouwtje vooral ziet aan het volume en de kop. Het mannetje heeft een slurfachtige kop (vandaar de naam) en kan wel zo’n 2.000 tot 3.000 kilo worden. Het vrouwtje wordt slechts zo’n 700 kilo. Als het vrouwtje met haar 700 kilo al zo fors is, hoop ik dat we ooit nog een mannetje spotten… Wat een beest!
Pinguïns… Inmiddels hebben we er al aardig wat gezien tijdens onze reis! Aangezien we er geen genoeg van kunnen krijgen, doen we lekker nog een rondje mee. Op het eiland ‘Isla Martillo’ in het Beagle kanaal zitten er weer een hele hoop. Dit keer naast de Magelhaenpinguïn ook de ezelspinguïn. Deze vrolijke vrienden herken je aan de oranje voetjes. Helaas hebben we ze wel alleen op afstand gezien en er dus geen duidelijke foto van kunnen maken. Wat wel erg grappig was; deze pinguïn loopt (of rent) zoals een kindje wat net kan lopen… Die willen ook nog wel eens te rap gaan. Je verwacht iedere keer weer als er zo’n dappere aan komt hollen, dat die ieder moment op z’n gezicht kan gaan. Onder water kan deze pinguïn een snelheid bereiken van zo’n 40 tot 50 kilometer per uur. Hij is daarmee de snelst zwemmende pinguïn. Deze pinguïn verblijft het hele jaar op ‘Isla Martillo’, de Magelhaenpinguïn niet daarentegen.
Waar onze boot op de heenweg heerlijk kalm was, bleek het Beagle kanaal op de terugweg net wat heftiger. Na een kwartier werd de eerste gast al afgevoerd richting het achterdek en richting het einde werd het bijna dringen geblazen bij de achterdeur. Wij blijken inmiddels toch wat beter tegen heftige zee te kunnen dan we dachten, aangezien wij het gehele tafereel onder het genot van een biertje hebben kunnen aanschouwen.
Parque Nacional Tierra del Fuego
De volgende dag hebben we een hike gedaan in het Parque Nacional Tierra del Fuego, net buiten Ushuaia. Om eerlijk te zijn, waren we niet heel erg onder de indruk van het natuurschoon. Het was zeker mooi en de wandeling was redelijk vlak (ook wel eens lekker), maar echt hele bijzondere dingen hebben we niet gezien. Er schijnen behoorlijk wat bevers te zitten, maar helaas hadden wij niet het geluk om deze te kunnen spotten.
Lago Esmeralda
Op onze vierde dag hebben we een hike gedaan bij ‘Lago Esmeralda’. Helaas was het slecht weer en hebben we grotendeels in de regen gelopen. Als twee verzopen katjes kwamen we uiteindelijk aan bij het meer. De regen in combinatie met de gure wind, maakte het niet een hele prettige ervaring. Het was hier wel een stuk drukker dan bij het Parque Nacional Tierra del Fuego… Stelde ons gerust dat we niet de enige dwazen waren die met dit smerige weer op pad waren.
Dagje musea bezoeken
Op de laatste dag in Ushuaia hebben we nog het maritiem- en gevangenismuseum bezocht. Ushuaia is ook wel bekend als het gevangeneneiland. Begin 20e eeuw is hier een gevangenis gebouwd, waar alle zware criminelen uit Argentinië naartoe werden gebracht. Ze volgden hiermee het voorbeeld van andere landen die gevangenissen bouwden op een eiland, zodat ontsnappen zo goed als onmogelijk was. Om deze gevangenis staat dan ook geen gevangenismuur. De gevangenen werden voornamelijk ingezet voor werkzaamheden. Binnen de gevangenis bijvoorbeeld in de wasserette, buiten de gevangenis voornamelijk in de houtwinning. Het gewonnen hout werd als stookhout gebruikt om huizen in Ushuaia te verwarmen. Overigens is de stad Ushuaia ook grotendeels gebouwd door gevangenen; de straten werden bijvoorbeeld ook door hen aangelegd. De enkele gevangene die toch een vluchtpoging deed, kwam meestal om door gebrek aan voedsel of door de kou óf werd toch weer gevangen en vastgezet. Overigens kregen alle gevangenen betaald, zodat ze geld hadden om een nieuw leven te starten op het moment dat ze vrij kwamen.
Voor wat betreft het maritiem museum; we hebben veel informatie kunnen vinden over de expedities die vanuit hier naar Antarctica plaatsvonden. Ook leren we dat de boot die in de haven gestrand aan de kade ligt (de ‘St. Christopher’), symbool staat voor de vele schepen die in dit gebied vergaan zijn.
Lange dagen, korte nachten
Wat sowieso bijzonder is; we hebben al enkele weken “geen nacht meer ervaren”. De zon gaat hier laat onder (om 23:00 uur is het doorgaans nog niet écht donker) en om 4:00 uur is het hier al weer licht. Een beetje hetzelfde als je in Scandinavië kunt ervaren, alleen dan net andersom qua jaargetijde.
En hiermee…
… is ons avontuur in Argentinië begonnen! Vanuit hier trekken we langzaamaan omhoog richting Buenos Aires en komen we dus steeds dichter richting huis. Al zijn onze gedachten deze week sowieso meer in Nederland dan hier aan het einde van de wereld… [e-1f625]
-
18 December 2022 - 09:08
Jan Willem :
snap ik……maar jullie prachtig avontuurlijke reis wordt voortgezet naar een volgende stap richting Argentinië. Misschien krijgt je wel iets mee van de WK voetbal.
Wederom een fijn en leerzaam verslag Jasper en Menno.
JW
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley