Popayán en National Park Puracé

Over het stadje Popayán hebben we weinig te vertellen. Het is er lekker rustig, maar daardoor is er ook direct weinig tot niets te doen. Ook ga je er niet snel door de straten slenteren, want alles is hetzelfde. Witte koloniale gebouwen en alle restaurantjes en winkeltjes lijken een beetje verscholen te zijn. Toen wij er waren, regende het heel veel. Buiten één wandeling naar een berg waar een kerk staat en een piramidevormige heuvel (El Morro) van waar je een uitzicht hebt over de stad, hebben we er weinig gedaan. Gelukkig hadden we een hele gave accommodatie en hebben we Netflix.

National Park Puracé daarentegen…

… was echt bizar mooi! Dit was ook voornamelijk de reden waarom we (of vooral ik) in de richting van Popayán zijn gegaan. Gelukkig maar dus, want het was best ver reizen. En ook vanuit Popayán naar het park zelf was het nog best een stuk, zeker als je vergezeld wordt door een soort van Engelse Cruella de Vil zonder bontjas en 101 Dalmatiërs, maar wel met een vreselijke lach die door merg en been gaat (en ze kon werkelijk de hele dag overal over lachen).

In het park hebben we prachtige watervallen gezien, geweldige vergezichten gehad, de Andescondor gespot (de op één na grootste vogel ter wereld), van alles geleerd over de plant Frailejones en thermaalbaden bezocht.

De Frailejones

Naast dat het bijzondere planten waren, groeit de Frailejones enkel in Colombia, Ecaudor en Venezuela. De plant is belangrijk voor de drinkwatervoorziening in dit gebied. Hij groeit slechts een centimeter per jaar, maar kan wel tot ongeveer zeven meter hoog worden. Voor de snelle rekenaars… Inderdaad, er staan exemplaren van enkele honderden jaren oud.

Enige nadeel is dat je niet dichtbij kunt komen zonder natte voeten te krijgen. De ondergrond waarin die staat is erg drassig. Maar goed… Natte voeten hebben we al meerdere keren gehad (daar zijn we inmiddels wel aan gewend) en die geur in onze schoenen… Tja, daar raak je uiteindelijk ook wel aan gewend (hopen we).

Thermaalbaden

Voor diegene die ze ooit in het echt bezocht heeft, inderdaad… De heerlijke zwavelgeur! Het National Park Puracé ligt in een vulkanisch gebied en ook hier dus thermaalbaden. De vulkaan zelf kunnen we helaas niet op. Er is sprake van verhoogde seismologische activiteit. Bij de thermaalbaden kunnen we gelukkig wel komen.

En ook dit is weer prachtig! Het heldere en blauwe water, de gele afzetting van zwavel, de verschillende borrelende bronnetjes (het zijn er hier best veel dicht bij elkaar) en de schitterende mossen en ander groen er omheen, maken het totaalplaatje prachtig. Het blijft wel bij kijken… Je mag er niet in.

In de categorie eten en drinken…

… hebben we tijdens de trip naar Nationaal Park Puracé ook iets nieuw ontdekt. Ontbijt en lunch (lunch om 16:30 uur in de middag weliswaar) waren inbegrepen en vonden plaats bij locals thuis.

Maar wat hebben we dan ontdekt? Agua de panela. Een warme drank op basis van water en suikerriet. Zoet, maar het smaakt werkelijk heerlijk. Een goeie vervanging voor als de koffie niet smaakt.

Trouwens... Koffie!

Eigenlijk vreemd dat we hier nog niets over gedeeld hebben. Want koffie is lekker hier! Op zich niet vreemd, want Colombia is één van de grootste koffieproducerende landen ter wereld. Op verschillende plaatsen hebben we ook al koffieplantages gezien en kunnen bezoeken. Aangezien we dit beide al wel eens gedaan hebben en we in Peru tijdens de Salkantay Trail ook een koffieboer gaan bezoeken, hebben we er voor gekozen om het hier te laten voor wat het is. Neemt niet weg dat we met regelmaat genieten van een zeer lekker bakkie!