De hoofdstad Sucre

Tja… Wat zullen we er van zeggen? Sucre is sowieso een vele kleinere stad dan je van een hoofdstad verwacht. Nou blijkt het land wel voornamelijk vanuit La Paz aangestuurd te worden, maar toch… Amsterdam is ook geen groot dorp, wel onze hoofdstad en ook bij ons geldt dat het land voornamelijk bestuurd wordt vanuit een andere stad dan de hoofdstad.

Wat is er te doen?

Echter is Sucre dusdanig klein, dat je binnen een dag eigenlijk alle belangrijke dingen gezien kunt hebben. Aangezien we met de nachtbus aankwamen, hebben we veel al de eerste dag kunnen zien. In Bolivia wordt op het moment veel geprotesteerd en ook hier in Sucre zijn weer de nodige demonstraties. Het nadeel hiervan is dat we niet alles kunnen bezoeken of doen. Zo kan je normaal gesproken enkele gebouwen beklimmen, waardoor je een mooi uitzicht over het centrum zou moeten hebben. Helaas!

Was het dan helemaal niets? Dat valt ook wel weer mee. Het stadje heeft diverse koloniale invloeden en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. De belangrijke panden zijn dan ook keurig onderhouden en stralen ook echt wel wat uit. We hebben verder ook nog een berg beklommen, waarvan je een mooi uitzicht zou moeten hebben op de stad. Onderweg kom je langs een mooi pleintje, waarvan het uitzicht al mooi is.

Aangekomen op de top blijkt het uitzicht door de vele bomen beperkt. Op de top staat ook een heilig beeldwerk, waar blijkbaar veel Bolivianen naar toe gaan om te offeren. Het stikt er van de kleine brandstapeltjes en diverse mensen waren met een soort van ritueel bezig, waar we geen hout van begrepen.

Dan maar een drankje!

We reizen nog steeds met Bart [e-38] Anita en Bart had het lumineuze idee om wat lekkere drankjes te kopen en in een park te gaan chillen. Top plan! Al waren we wel een beetje bang om dronken te worden, aangezien we al sinds Bogota (eind juli) nog amper een borrel gedronken hebben.

En zo geschiedde… [e-1f61b]

Maar wat was het heerlijk! Potje kaarten, biertje erbij (en een shotje wodka voor de verliezer), korte broek/t-shirt/slippertjes, zonnetje op het bolletje… Dit moeten we eigenlijk vaker doen! Anderzijds; we verblijven al zolang op hoogte… Met een lange broek en dikke trui ga je toch wat minder snel in een park chillen! Ons bezoek bleef niet onopgemerkt; de plaatselijke bevolking genoot volop van onze kreten en ons gekrijs tijdens het spel (we speelden “shithead”) en ook een te lieve straathond had sterk de neiging bij ons uitgebreid te komen kroelen.

De laatste avond hebben we gegeten bij Nativa, een tipje die Bart [e-38] Anita hadden gekregen. Wederom een heerlijke culinaire ervaring… Een aanrader!

Bolivia in het algemeen (tot dusver!)

Mogelijk vernemen jullie het al een beetje uit de eerdere verslagen. Zo niet; ik ben fan van Bolivia! Wat een heerlijk land! We hadden al wel van enkele andere reizigers die ook meerdere landen aandoen vernomen dat ze Bolivia als heel erg tof hebben ervaren… Ik sluit me bij hun aan! De natuur is veel mooier dan ik me aan de voorkant had voorgesteld, het eten is er werkelijk fantastisch, de Bolivianen besteden ook wat meer aan de afwerking van hun huizen dan bijvoorbeeld de Peruanen of Ecuadoranen, de bevolking is over de gehele linie zo lief/hartelijk/vriendelijk en er zijn hier gewoon hele toffe dingen te doen.

Dit alles, terwijl Bolivia het armste land is van het Zuid-Amerikaanse continent. Zien we hier dan helemaal niets van? Dat wel! Zoals in veel arme(re) landen, staat afvalverwerking niet hoog op de prioriteitenlijst. Rijdt je de (binnen)stad uit, dan vindt je direct weer een hoop afval in de prachtige natuur en langs de weg. Wat blijft dat toch jammer! Kan je het ze kwalijk nemen? Ik denk het niet…

Potosí; de stad van de (zilver)mijnen

Mogelijk staat alles tot dusver wel in schril contrast met de volgende stop. Daarmee doel ik op alle prachtige dingen die we al gedaan en gezien hebben. We gaan namelijk naar Potosí. We hebben ons al wat ingelezen en het zou wel eens kunnen zijn dat we hier geconfronteerd worden met één van de meest indrukwekkende dingen tijdens onze reis; de harde geschiedenis van de (zilver)mijnen… Maar hierover later meer.

Treurig nieuws! [e-1f622]

Verder hebben we nog treurig nieuws; we zijn over de helft van onze reis! Al voelt het nog helemaal niet zo, we zijn al bijna vier maanden onderweg! Voor onze moeders (en vaders natuurlijk) geldt dat ze nu dan echt af kunnen gaan tellen.