Arequipa

Met een lengte van 1,98 meter gaan backpacken in landen waar de bevolking een gemiddelde lengte van 1,70 meter heeft, vraagt natuurlijk om enig aanpassingsvermogen. Zo slaap ik al ruim twee maanden in te korte bedden en zit ik met enige regelmaat strak tussen de stoelen in de bus. De nachtbus van Nazca naar Arequipa was ook weer een feestje moet ik zeggen… Elf uur lang mezelf een ingeblikt sardientje voelen. Al moet ik er ook eerlijk bij zeggen dat ik stiekem best wat uren geslapen heb.

Aangekomen in Arequipa…

… hebben we zelf een stadwandeling gemaakt langs de belangrijkste bezienswaardigheden. We hebben de kathedraal bezocht (waar alleen de stenen Peruaans zijn; de marmeren vloer komt uit Italië, het orgel uit België en al het houtwerk uit Frankrijk), we hebben een enorm klooster bezocht wat meer op een fort lijkt (waar nog steeds een vijftiental nonnen wonen en wat meer op een dorp binnen de stad lijkt), het grote plein bezocht en verschillende kerken (al heb ik die inmiddels al wel genoeg gezien hier in Zuid-Amerika). Arequipa is verder wel een hele sfeervolle stad met veel leuke barretjes en restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Een groot gedeelte van de panden in de stad is gebouwd met wit gesteente die afkomstig is van een in de buurt van de stad gelegen vulkaan. Hierover later meer.

Arequipa beschikt ook over een museum waar de beroemde mummie Juanita te bezichtigen is. Juanita is in de Inca tijd geofferd en enkele jaren geleden in de bergen samen met zeventien andere mummies en diverse andere offers (zoals cocabladeren en zilveren lama’s) op de vulkaan Ambato gevonden. Ze is schijnbaar het best bewaard gebleven van de in totaal achttien mummies en wordt ook wel de ijsprinses genoemd. De mummificering heeft op een natuurlijke manier door de vrieskou plaatsgevonden. In de huidige tijd ondenkbaar dat er mensen worden geofferd, maar de Inca’s deden dat schijnbaar om de goden te vereren en om zo natuurrampen te voorkomen (waarschijnlijk met betrekking tot de naast de stad gelegen vulkaan). Voor wat betreft Juanita hadden wij de pech dat het koelingssysteem kapot was, waardoor we Juanita zelf helaas niet hebben kunnen zien.

Ruta del Sillar

Om meer te weten te komen over het witte gesteente waar veel van de gebouwen in de stad mee gebouwd zijn, hebben we de toer ´Ruta del Sillar´ gevolgd. De toer leidde eerst naar de steengroeve, waar nog steeds gesteente wordt gewonnen. De toeristische attractie die ze er hebben gemaakt, is echter een ware aanfluiting. Het enige wat we er kunnen zien, zijn wat beeldhouwwerken die gemaakt zijn uit het gesteente, waarbij het ene beeld nog lelijker is dan het andere.

Wel leuk om te weten; het gesteente wordt veel toegepast in de bouw, aangezien het heel bestendig is tegen aardbevingen. Best handig in deze omgeving! Al blijkt de kathedraal bij de laatste zware aardbeving toch zwaar getroffen te zijn, waarbij onder andere een groot gedeelte van één van de torens in is gestort (de vijf ton wegende klokkenbel is schijnbaar wel blijven hangen).

Wat wel leuk was aan de toer ‘Ruta del Sillar’, was de uitgesleten kloof die we bezocht hebben. Ook hier gesteente, alleen wordt hier geen gesteente gewonnen. De kloof is zo prachtig uitgesleten als gevolg van de rivier die er vroeger doorheen liep. Sinds tien jaar staat de kloof echter droog en kan je er nu prachtig doorheen wandelen… Een erg fotogenieke plek! Dit gedeelte van de toer maakt de aanfluiting van de steengroeve helemaal goed!