Puerto Lopez

Na één nachtje doorgebracht te hebben in Guayaquil, hebben we direct de bus gepakt naar Puerto Lopez. Achteraf gezien hadden we direct vanuit de luchthaven naar de busterminal kunnen lopen en de bus naar Puerto Lopez kunnen pakken. Maar goed… Dat wisten we helaas ook niet. In Guayaquil hebben we daardoor wel een leuke ervaring gehad. We hebben een hotel geboekt en bij aankomst bleek het niet echt een hotel te zijn. Niemand aanwezig en wij hadden geen idee hoe we binnen moesten komen. Het scheelt dat we aan het plaatje het pand herkende, anders hadden we gedacht dat het een kleinschalig appartementencomplex geweest zou zijn. De zeer vriendelijke eigenaar van het naastgelegen restaurant heeft ons gelukkig goed geholpen, waardoor we na een minuutje of twintig iemand van de accommodatie hadden bereikt.

In Puerto Lopez hadden we de volgende uitdaging; een hotel vinden! We hadden een keer niet van te voren geboekt en bij aankomst in Puerto Lopez bleken alle hotels vol te zitten. Vakantietijd en weekend. Normaal blijf ik onder dit soort dingen redelijk rustig, maar nadat we al bij meer dan tien hotelletjes/hostels geïnformeerd hadden, begon ik ‘m langzaamaan ook te knijpen. Maar… Uiteindelijk een kamer gevonden! En eigenlijk zelfs nog een hele mooie (één van de mooiste van onze trip tot dusver), met uitzicht op zee en een eigen balkon! Het was wel de laatst beschikbare kamer, dus ook hier weer geluk.

Humpback whales

We zijn naar Puerto Lopez gegaan om humpback whales (bultruggen) te spotten. Het blijkt het perfecte seizoen te zijn, omdat ze nu vanuit Antartica deze kant uitkomen om hun jongen te krijgen. Sterker nog; het eiland waar ze hun jongen krijgen, ligt op bijna zichtafstand van Puerto Lopez. Bij het reserveren van een tour, vernemen we dat we met 100% zekerheid deze enorme vinvissen gaan zien.

De bultruggen worden 12 tot 16 meter lang en “springen” met hun enorme lijf soms volledig boven het wateroppervlakte uit. Bizar, als je weet dat deze beesten een gewicht van 25.000 tot 30.000 kilo kunnen bereiken. Het springen doen ze om van parasieten en dergelijke die op hun huid zitten af te komen.

En ja, we hebben ze gezien. Meerdere zelfs! Wat een prachtige beesten. En wat een spektakel om te zien! Tijdens de tour twijfelden we even of het wel okay was om de tour te maken. Op sommige plekken waren namelijk wel erg veel bootjes op zee. Naar het schijnt vinden deze vinvissen het geluid van de grote containerschepen op zee wel vervelend, maar het geluid van onze kleine bootjes niet. Toch heb ik het voor de zekerheid nog even op internet opgezocht. Tot mijn verbazing las ik dat de vrouwtjes en jongen zelfs uit nieuwsgierigheid de bootjes opzoeken als ze nog hier zijn in afwachting van de terugtocht naar Antartica (de mannetjes zijn dan al weg, maar de vrouwtjes en jongen wachten tot de jongen sterk genoeg zijn). Het is dus helemaal okay om deze tour te maken, al ben ik voor mijn eigen gemoedsrust wel erg blij dat onze boot naar mijn idee veel afstand hield.

Manta ray’s

In Puerto Lopez ben ik ook nog een keer gaan duiken. De naam van de duikstek heet Isla de la Plata. Menno heeft deze dag duiken overgeslagen. Deze duiken heb ik speciaal gemaakt om de manta ray’s te spotten. Het is namelijk ook het seizoen om deze te spotten. Deze bizar grote roggen kunnen een lengte bereiken van wel zeven tot acht meter.

En ik heb ze gezien! Meerdere zelfs! Wat een lappen zeg. Het lijkt meer op vliegen/zweven door de zee, dan zwemmen. Het leuke is dat manta ray’s duikers heel leuk vinden. Ze vinden het namelijk heerlijk om die bubbels tegen zich aan te krijgen, die duikers produceren bij het uitademen. Je moet dus niet schrikken dat het licht opeens uitgaat als er zo’n enorme lap bovenlangs komt. Eéntje had een witte onderkant en leek te lachen naar ons. We hebben er een stuk of vier gespot, waarbij de grootste volgens onze divemaster zeker zeven meter was. Ze zien er imposant uit, maar zijn totaal niet gevaarlijk (in tegenstelling tot de kleinere stingray’s, die we overigens ook gespot hebben).

Bij de tweede duik nog wat schildpadden gezien. Het bijzondere hieraan was dat ik een hele bijzondere duikbuddy had. Deze heeft het voor elkaar gekregen om een flipper te verliezen, zijn luchttoevoer voor zijn BCD tijdens het duiken los te krijgen en binnen dertig minuten door zijn zuurstof te zijn. Ik ben blij dat ik bij Menno niet zo vaak te hulp hoef te schieten. Deze duik was ik meer bezig met mijn buddy veilig te stellen dan met het genieten van de omgeving. Volgende keer graag weer samen…

Kapotte boot

Onze duikstek lag ongeveer anderhalf uur varen uit de kust. Op de terugweg hield onze boot er halfweg mee op. Fijn hoor, midden op zee. En een zee die helaas niet heel kalm was. Gelukkig was de boot vrij snel gerepareerd door de kapitein en konden we weer verder. Had er niet aan moeten denken daar misschien wel een uur te moeten dobberen om op hulp te wachten.

Na een kapotte bus nu ook een kapotte boot. Ik hoop dat het hier bij blijft voor wat betreft onze transportmiddelen…

Puerto Lopez als dorp…

… is verder niet heel erg bijzonder. Of ja, eigenlijk is het één grote kermis. De boulevard en het strand is één hysterische aaneenschakeling van barretjes, restaurantjes en winkeltjes, met teveel licht en hele harde muziek. Voor het dorp zelf hoef je deze kant niet op. Ons hotel is gelukkig buiten deze hysterische bende gelegen en wij vallen iedere avond heerlijk in slaap met op de achtergrond het geluid van de golvende zee… Heerlijk!