De Pampas
Door: Jasper
Blijf op de hoogte en volg Jasper
17 Oktober 2022 | Bolivia, Rurrenabaque
Na een lange tocht per nachtbus, aangekomen in het Amazonegebied in de plaats Rurrenabaque. Voor het eerst goed geslapen in een bus, ik denk dat ik zeker 85% van de rit met gesloten luiken heb doorgemaakt. We gaan de jungle in, samen met Bart en Anita.
De tocht begint vanuit Rurrenabaque met een drie uur durende autorit. We vertrekken met regen, een zeer bijzondere man die zich voorstelt als onze chauffeur en een auto zonder functionerende ruitenwissers. Later blijkt dit laatste het minst van onze zorgen te zijn…
De rit is namelijk 98% over onverharde weg en die blijkt door de hevige regenval mega slecht te zijn! Het komt neer op drie uur glibberen en glijden. We blijken wel mazzel te hebben met onze chauffeur, die we op voorhand niet heel hoog hadden zitten. Daar waar andere toeristen hun auto/chauffeur hebben moeten helpen met loskomen, blijkt onze chauffeur een ware held en trekt zijn gare 4x4 Toyota Picnic (of Ipsum zoals die hier heet) overal doorheen. Al moesten we in het begin wel “even wennen”, hij heeft ons vertrouwen gewonnen. Onderweg blijken touringcars, vrachtwagens en gewone auto’s op diverse plaatsen vast te zitten, terwijl onze cocabladeren-kauwende Freddy feilloos de grootste hindernissen trotseerde.
De boot
Daarna nog drie uur op de boot onderweg naar onze Eco Lodge. Onderweg spotten we direct diverse soorten kaaimannen en alligators, groot en klein. De manier waarop ze bewegen (of juist volledig stil liggen), de manier waarop ze kijken… Hele imposante beesten. We zien er niet een paar, maar bizar veel! Verder zien we veel paradijsvogels, schildpadden en capibaras én in minder grote hoeveelheden diverse andere dieren. Maar de topper van ons Amazone-avontuur treffen we op dag twee, namelijk…
…de anaconda!
Na een wandeling van anderhalf tot twee uur (en die moest ook nog terug!) zegt onze gids: “Drie dagen geleden spotten we hier een anaconda”. Ik zeg nog: “Daar hebben wij natuurlijk niets aan…”. Mede vanwege Menno zijn reactie, pas ik direct mijn mindset aan. Zonder positieve gedachte, gaan we ‘m natuurlijk zeker niet zien.
VANAF NU MOET JE DIT VERHAAL LEZEN MET EEN FLINKE DOSIS ADRENALINE EN MET IN HET ACHTERHOOFD DE STEM VAN FREEK VONK!
Direct spot onze gids ‘m weer! Hij grijpt de anaconda bij zijn achterste, Anita begint te gillen. Bart moet bijspringen, want de anaconda blijkt te sterk. Bart houdt ‘m niet meer en vind het nogal spannend, dus ik neem het over. Inmiddels heeft onze gids de kop bevrijdt uit het riet en laat de anaconda los. Opeens besef ik dat ik met een twee tot drie meter lange wurgslang in mijn handen sta! In blinde paniek geef ik de slang een zwier en gooi ‘m weg, totaal niet nadenkend naar wie, wat of waar! Blijkt dat Menno en Anita precies daar staan, waar ik Mr. Anaconda heen gooi. Nog meer gegil en hysterie! Onze gids grijpt de anaconda weer en langzaamaan raken we “vertrouwd” met onze vangst…
De rust is weder gekeerd. Onze gids staat erop dat we met onze vangst op de foto gaan. Ben je nou helemaal besodemieterd?! Ik ga toch niet een twee à drie meter lange wilde wurgslang in mijn nek leggen! Blijkbaar hebben we alle vier volkomen vertrouwen in onze gids, want we laten ons alle vier overhalen het toch te doen. Jaja… Zelfs Menno! Maar ja, die had ‘m tenslotte toch al in z’n schoot geworpen gekregen. Misschien geven de vlijmscherpe messen die de gids bij heeft ook voldoende vertrouwen. Het beest blijkt overigens wel enorm te meuren.
Na wat foto’s en wat uitleg over de anaconda, laten we hem weer vrij en siddert en slingert hij verder over de Pampas. Een “spannende” ervaring!
De roze rivierdolfijn
Een wat lastiger te spotten dier; de roze rivierdolfijn! We hebben ‘m zeker gespot, maar het is zeker geen tuimelaar die met regelmaat volledig boven het water uitkomt. Wij moeten het doen met af en toe een snuit, stukje rug, een vin of stukje staart. Het laatste is ook het enige wat we enigszins fatsoenlijk op de foto hebben gekregen. Overigens is deze dolfijn niet volledig roze, maar grijs/roze.
Terug de bewonende wereld in
Wederom een enorm gaaf onderdeel van onze reis. Ook al hebben we in andere delen van de wereld al wel eens tropisch regenwoud/jungle bezocht, het Amazone-gebied is toch weer uniek.
-
17 Oktober 2022 - 11:35
Henk Bernadet :
Ha mannen, wat een verhaal weer!
Jullie maken t steeds spannender...sjonge jonge...ik zou in mijn broek scheiten haha.
Let goed op elkaar...mannen . Ge zou gvd gewurgd worden door zo'n slang...pff
-
17 Oktober 2022 - 12:44
Henk En Petra:
Hoi Jasper en Menno, wat een avontuur hebben jullie weer beleefd. Doodeng die slang om je nek, ik zou ook in mijn broek schijten van angst. let maar goed op wat je doet. brr Gr van ons xxx
-
17 Oktober 2022 - 22:46
Thierry :
Geweldig wat een verhaal weer! Wat een ervaringen achter elkaar. Zitten we hier in het platte land [e-1f913]
-
19 Oktober 2022 - 08:41
Kiki:
Hahaha mocht je nog een ander beroep zoeken, Freek Vonk pas maar op voor de concurrentie [e-1f604]
-
29 Oktober 2022 - 22:39
Inge:
Jeeeee! Wat een avontuur weer! Ik ben een beelddenker! Zie het zo voor me hoe dat gegaan is!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley