Mendoza

Met 1.600 wijnhuizen is Mendoza DE wijnstreek van Argentinië. De regio is zeer geschikt voor de wijnteelt in verband met het klimaat. Er valt slechts 200 millimeter regen per jaar, het is er doorgaans erg warm en de grond is schraal. Wat ik niet wist; hoe harder een wijnrank moet werken, hoe beter de kwaliteit van de druiven. Dat komt natuurlijk de kwaliteit van de wijn weer ten goede. Ook leer ik dat de lage struiken bedoeld zijn voor de teelt van druiven voor wijnproductie en dat de hoge struiken bedoeld zijn voor de teelt van eetbare druiven. Wij verblijven in de stad Mendoza. Kenmerkend voor deze stad zijn de 45.000 platanen die het straatbeeld domineren. Verder heeft de stad een groot en sfeervol hoofdplein, waar in de avond veel mensen vertoeven. De stad heeft weinig karakter, maar dat is ook niet zo gek na meerdere heftige en dodelijke aardbevingen (onder andere in 1861 en 1985) én een vernietigende brand. De historische gebouwen van de stad hebben dit niet overleefd.

Maipu

Mendoza is opgedeeld in weer een aantal subregio’s. Wij bezoeken Maipu, een subregio met zo’n 400 wijnhuizen. Het eerste wijnhuis wat we bezoeken is 'Floria'. We krijgen eerst de gebruikelijke uitleg over de wijnproductie en gaan dan over op de proeverij. Jammer voor ons; het zijn vooral zoete wijnen en hier houden we eigenlijk niet zo van. Een aantal zouden wel prima door kunnen gaan als dessertwijn, maar de rest is voor ons vooral veel te zoet. We hadden wel één verrassing; een rode sparkling wijn! Die hadden we nog nooit op.

De tweede stop is 'LAUR Olive Oil Factory'. Geen wijn, maar de omgeving leent zich ook perfect voor de teelt van olijven en citrusvruchten. Daarom bezoeken we niet alleen wijnhuizen, maar ook een olijfolieproducent. LAUR blijkt al twee jaar op rij de beste olijfolie ter wereld te maken. Ook hier weer eerst uitleg over het productieproces, waarbij zowel het proces vroeger als het hedendaagse proces wordt uitgelegd. Dit hadden we al ooit in Griekenland gezien, maar wel leuk om ook hier weer die oude rieten schijven te zien die gebruikt werden om de olijven te pletten en de olie eruit te persen.

Naast olie maakt LAUR ook balsamicoazijn. Balsamicoazijn wordt gemaakt door azijn en druivenextracten te bewaren en na een jaar te mengen. Vervolgens gaat het minimaal 15 jaar in kleine houten vaatjes. Grote houten vaten hebben geen nut, aangezien het mengsel dan te weinig in contact staat met het hout. Hoe ouder de balsamicoazijn, hoe beter dat deze doorgaans wordt. De oudste balsamicoazijn die verkocht wordt, heeft zo’n 80 jaar in vaatjes gezeten.

In plaats van wijn, proeven we hier dus olijfolie en balsamicoazijn. Voor wat betreft de olie, proeven we de extra vierge varianten. Met uitzondering van de mildste variant (beetje smaakloos), hebben de overige allemaal een spicy tintje. Schijnbaar heeft goede extra vierge olijfolie dat altijd, alleen proef je dit niet zodra je het in een salade vermengt of met brood eet. Het spicy tintje komt van de anti oxidanten die er in zitten. Wat ik ook niet wist; extra vierge olijfolie is na openen slechts zes tot acht maanden houdbaar.

Ons laatste bezoek deze dag is het bezoek aan 'Vistandes', waarbij de naam ontstaan is als gevolg van “het zicht op het Andes-gebergte”. Zij gebruiken de houten vaten slechts vier jaar, waarna deze doorverkocht worden ten behoeve van bijvoorbeeld whisky. Wederom de standaard rondleiding en proeverij, verder weinig bijzonderheden.

Alto montaña

De tweede dag in Mendoza leggen we de iconische Ruta 7 af, ook wel bekend als de Andesroute. Het gebied heet ook wel ‘Cordillera de los Andes’. De Ruta 7 verbindt Buenos Aires met Santiago (Chili). De streek heeft een spoorlijn die in gebruik is geweest van 1886 tot 1984. Twee jaar voor het honderdjarig bestaan is de spoorlijn dus buiten gebruik gesteld… Ze zullen wel geen zin in een feestje hebben gehad.

Op de route zijn diverse bezienswaardigheden, waaronder ‘Punete de Inca’. Deze natuurlijke brug heeft zijn vormen gekregen door smeltwater uit de bergen wat in contact komt met mineralen. Hierdoor ontstonden er ook thermaal baden. De Inca’s ontdekten deze baden (vandaar de naam) en de medicinale krachten ervan. Begin twintigste eeuw is er een hotel gebouwd, die door een lawine compleet vernietigd is, waarbij het kerkje herbouwd is en het badhuis “onder de brug” gespaard is gebleven. De brug is sinds 2015 instabiel en toeristen mogen de brug sindsdien niet meer oversteken.

Ook passeren we de hoogste berg van het Andesgebergte, de ‘Cerro Aconcagua’. Hier is net als in Arequipa in Peru een Inca-offer gevonden; hier een jongetje van zeven jaar dat in 1985 door bergbeklimmers is gevonden. Deze mummie is ondergebracht in een museum in Mendoza, maar wordt niet getoond. Waarschijnlijk wordt hij wel teruggeplaatst daar waar hij gevonden is, aangezien het vanwege het klimaat gemakkelijker is om in de bergen de mummie te bewaren, dan in een museum. De gids bevestigde ook dat het compleet vergelijkbaar is met Juanita uit Arequipa in Peru, alleen heeft het jongetje hier geen naam gekregen. De berg zelf is 6.961 meter hoog, al heb je hier totaal niet het idee dat dit de hoogste berg van het gehele Andesgebergte is.

De laatste stop is weer een Cristo Redentor, deze keer één die precies op de grens van Argentinië en Chili staat.

Ruta 40… Het begin!

Bij het verlaten van Mendoza, zetten we onze reis voort op Ruta 40 richting Bariloche. We hebben met z’n vieren een auto gehuurd en gaan lekker een 1.200 kilometer roadtrippen.

Bij het verlaten van Mendoza hebben we nog twee wijnhuizen bezocht; Trapiche en Salentein. Trapiche, omdat we deze wijn vaak zelf in huis hebben. Trapiche produceert zo’n 36 miljoen liter wijn per jaar. Helaas kan je hier zonder reservering weinig zien. Voor Salentein geldt dat de eigenaar Nederlands is; Meindert Pon. Jawel… Familie van de bekende auto-importeur. Hier kunnen we wel een toertje boeken, maar het geheel blijkt nogal prijzig te zijn. Het wijnhuis Salentein ligt in ‘Valle de Uco’ en we hebben het idee dat hier wat exclusievere wijnhuizen zijn gevestigd. De hoogte waarop de wijnranken staan, hebben ook invloed op de kwaliteit van de druif. Doorgaans geldt; hoe hoger gelegen, hoe beter de wijn. De ‘Valle de Uco’ ligt bijvoorbeeld hoger dan Maipu.